شاید
در نگاه اول، عجیب به نظر برسد اما پروندهی هستهای ایران، بیش از آنکه
ماهیت تکنیکال و داخلی داشته باشد، ماهیت «ژئوپلتیک» و «منطقهای» دارد و
در حقیقت آمریکا به حل آن در یک چارچوب کلان منطقهای مینگرد.
جهان
و به تبع آن منطقهی غرب آسیا دستخوش تغییرات گستردهای شده است. تغییراتی
که حاکی از تغییر ژئوپلتیک جهان است، آن هم دقیقا خلاف نقشهای که آمریکا
به عنوان قدرت هژمون دو دههی اخیر برای آن ترسیم کرده بود.
شکست پروژهی نظم نوین آمریکایی
پیشتر،
ریچارد نیکسون، سیوهفتمین رئیسجمهور آمریکا در فاصلهی زمانی ۱۹۶۸ تا
۱۹۷۲ میلادی، در بیان اهمیت جهان اسلام گفته بود: ««جهان اسلام در قرن
بیستویکم، مهمترین میدانهای زورآزمایی سیاست آمریکا است.»
دکتر "مصطفی چمران" در تاریخ 30 خرداد 1360، یک روز قبل از شهادت خود در
اهواز و در جلسه شورای عالی دفاع برای آخرین بار شرکت کرد و پس از آنکه خبر
شهادت فرمانده نیروهای دهلاویه، "ایرج رستمی" را در سحرگاه 31 خرداد
دریافت کرد به سرعت فرد دیگری را برای فرماندهی انتخاب و با خود به دهلاویه
برد.
او به سمت سوسنگرد به راه افتاد و در پشت نزدیکترین خاکریز در مقابل نیروهای عراقی قرار گرفت.