چرا معتاد به مواد مخدر نشویم !؟ چه عیبی داره خوب !؟
چرا معتاد به مواد مخدر نشویم !؟ چه عیبی داره خوب !؟
هر آخر هفته که برمیگیردم شهرستان می بینم یکی از دوستان به جمع معتادان اضافه شده ! وقتی کمی باهم در این مورد حرف میزنیم می بینم در این خیال هست که تفریحی میزند و کنترل مصرف در دست خودش هست !
و این قصه چقدر آشناست چون چندین سال پیش هم دوستانی داشتم که دقیقا این تفکر رو داشتند و الان کمرهایشان زاویه دار شده و حتی کنترل راه رفتن را از دست داده اند چه برسد به کنترل مصرف ! همان دوستانی که زمانی پشتم بهشون گرم بود و میگفتیم مگه کسی جرات میکنه به این جمع چپ نگاه کنه !؟
خیلی وقت بود که میخواستم در این مورد بنویسم ولی از طرفی وقت اجازه نمیداد و از طرفی این مساله اینقدر درگیرم نکرده بود، فکرش هم آزارم میده که در محیط کوچکی که به شهرستان فرهنگ معروف هست یکی یکی از دوستان چه دور چه نزدیک رو دارم بخاطر این مساله از دست میدم …
حالا من یک دایره بسیار کوچکی از یک شهرستان کوچک در یک استان میبینم و این برام محسوس شده!مقیاس را کمی بزرگ بگیریم ! واقعا چه دارد بر سر جامعه میاید ؟
وقتی در دانشگاهم،متوجه میشوم (از حرفهایشان) عده زیادی از دانشجویان بر این باورند که شیشه (مت‌آمفتامین) و … اعتیاد و وابستگی نمیاره و این باور روز به روز داره بیشتر میشه و ریسکی که در مصرف مواد داشتند رو از بین میبره و این یعنی یک پیچ اشتباه خطرناک که منجر به سقوط خواهد شد.
و یا خیلی وقته که متوجه شدم اکثر دانشجویان چه پسر و چه دختر برای پاس کردن یک امتحان از قرص های روانگردان اعتیاد آور که در دست هر بچه ای یا سوپر مارکتی هست استفاده میکنند و همین میشود نقطه عطفی برای بوجود امدن یک معتادی دیگر ! آیا یک امتحان ارزش فدا کردن زندگی را دارد !؟ کلی تر نگاه کنیم ! وقتی از دانشجویی در مورد درس میپرسیم جواب میده بابا دکتر ها بیکارند درس برا چیه ! و همین افراد برای همین دروس به نظر خودشان بی ارزش، از زندگیشان مایه میگذارند تا یک درس را پاس کنند و آن هم اگر پاس شود و به تشنج و … نیانجامد !
به نظر من خطرناکترین عامل که باعث ترویج اعتیاد شده، همین باور های غلط ” با یه بار چیزی نمیشه ” هست !
شاید اگر با مثال توضیح بدم بهتر برای خودم و دوستانم قابل درک باشه،
فردی یک زندگی اعیانی دارد و به قولی پول از پارویش بالا میرود ! این شخص یک بدبیاری میاره و شکست میخوره و همه چیزش رو می بازه !
این فرد مجبور هست ازین پس تن به زندگی عادی یا شاید پایین تر از عادی بدهد ! ولی همیشه افسرده است و رویای روزهای گذشته وجودش را فرا میگیرد و دیوانه اش میکند ولی دیگر دسترسی به آن روزها ندارد و فقط باید برنامه ای برای آینده بچیند که موفقیتی دوباره بدست بیاورد ! که کاملا منطقی به نظر میرسد ولی زمان بر !
خوب حالا این چه ربطی داشت به مساله ما !؟
همه ما وقتی یک لحظه شاد رو تجربه میکنیم تمایل و کشش داریم لحظه رو کشش بدیم و تموم نشه و وقتی از اون موقعیت جدا شدیم کمی احساس دلگیری بهمون دست میده ولی دیگه نمیتونیم برگردیم و شاید از این اتفاقا باز بیوفته ! این یک غریزه هست که تمایل به لحظات شاد داریم.
وقتی برای یک بار، مواد مخدری مصرف میکنیم، شاید از نظر جسمی وابسته نشیم ولی سرخوشی کاذبی که در ما بوجود میاره برای همیشه در ذهن ما خانه میکنه و به هیچ وجه فراموش نخواهد شد ! اون آقای اعیان نشین هم در ذهنش این سرخوشی واقعی خانه کرده بود ولی شرایط برگشت نداشت ولی این فرد مصرف کننده هروقت بخواهد میتواند آن احساس سرخوش کننده را در جامعه ، زود تر از نخود و کشمش بیابد و به آن سرخوشی دست پیدا کند !
اشاره شد که این غریزه انسانهاست که به خوشحالی تمایل پیدا کنند و این یک غریزه طبیعیست که اگر کسی نداشته باشد بیمار عنوان می شود !
ولی این غریزه در این مورد خطرناک واقع میشود ! و شما را وادار خواهد کرد حتی آخرین جورابتان را بفروشید تا بلکه چند ثانیه ای خوش باشید ! (جوراب در اینجا به معنی آخرین دارایی در نظر گرفته شده ! جوراب را میتوانید به عنوان پول، لباس، دوست، عشق و… تعبیر کنید !)
در آخر این که …
قدر خودمون رو بدونیم ! فقط همین !
منبع : مدیرسایت موفقیت
