خطوط قرمز غربی در مذکرات هسته ای
شنبه, ۲۰ تیر ۱۳۹۴، ۰۹:۰۲ ب.ظ
خطوط قرمز غربی در مذکرات هسته ای
مذاکرات هسته ای ایران و 5+1 کماکان در حال اجراست و بنظر میرسد لااقل طرف غربی خیلی از طولانی شدن و ایجاد یک روند فرسایشی با توجه به دستاوردهای گام مشترک (ژنو1) ناراحت و نگران نیست...
مذاکرات هسته ای ایران و 5+1 کماکان در حال اجراست و بنظر میرسد لااقل طرف غربی خیلی از طولانی شدن و ایجاد یک روند فرسایشی
با توجه به دستاوردهای گام مشترک (ژنو1) ناراحت و نگران نیست ، بر عکس طرف
ایرانی به شدت به دنبال به پایان رساندن مذاکرات است و البته دلیل این
تعجیل را برداشته شدن تحریمها و بهبود وضعیت معیشیتی مردم میداند ( هر چند
دانشمندان اقتصادی و حتی اقتصاد دانان موافق با جریان دولت نیز اثر گذاری
تحریمها بر وضعیت اقتصادی کشور را بسیار کم و در حد ناچیز میدانند ، لیکن
دولت اصرار دارد که پس از برداشته شدن تحریمها همه مشکلها حتی مشکل آب
خوردن مردم!! نیز حل میشود) در این راستا دولت و طرفداران مذاکره ، بی
ملاحظه و بدون رعایت رفتار دیپلماتیک با منتقدان شیوه مذاکرات ؛ بیرحمانه
برخورد کرده و از هیچ توهین سیاسی و فرهنگی دریغ نمیکنند. این در حالی است
که دلواپسان و منتقدان روند مذاکره همواره اعلام کرده اند که با یک نتیجه و
توافق خوب نه تنها مشکلی ندارند بلکه آنرا حق مسلم مردم شریف ایران
میدانند و نگرانی شان از فریبکاری و مکاری طرف مقابل است .
با
توجه به اهمیت علم هسته ای برای پیشرفت کشور وبه جهت آنکه این علم کاملا
بومی بوده و در اوج تحریمهای علمی و تحقیرهای مختلف غربی ها ، دانشمندان
تلاشگر و انقلابی ایران قدم به قدم ، آنرا کشف کرده اند ، طبیعی است که در
راستای مراقبت از این دستاورد عظیم ، شرایطی برای مذاکره لحاظ گردد . عنوان
خط قرمز مذاکرات ، همان بسته ی ایرانی برای شرایط مذاکره است .
گذشته
از اینکه اصل این مذاکرات به دلایل متعددی از قبیل مبهم بودن علت اعتماد
سازی ایران برای کشوری مانند آمریکا که تنها استفاده کننده ی نابجا از
انرژی هسته ای است دچار خدشه است ، مناسب است به این سوال پرداخته شود که
آیا طرف غربی هم برای خود خطوط قرمزی قائل است ؟ و اگر این چنینمی باشد
وضع کننده ی این خطوط قرمز کدام دستگاه در کشورهای غربی بوده و رفتار دولت
و تیم مذاکره کننده با این خطوط و طرفداران آن در کشورهای 5+1 چگونه است ؟
در
حالی که تیم مذاکره ی ایرانی به انحاء مختلف ، مخالفت خود را با خطوط قرمز
مطرح شده در کشور که توسط رهبر معظم انقلاب به عنوان عالی ترین مقام کشور
صورت می گیرد ، نشان داده و با رفتاری کاملا دوگانه در عین تایید آنها ،
رفتاری مشمئز کننده ، با این شرایط داشته و گاه به صورت علنی اعلام می
نماید که رعایت بخشی از آنها امکانپذیر نیست ( مانند موضوع بازدید از اماکن
نظامی و مصاحبه با مسئولین و دانشمندان هسته ای ) ، طرف غربی به ویژه
آمریکا ، کمترین عقب نشینی از شرایط مطرح شده ی اولیه خود نداشته بلکه
وضعیت را سخت تر و شرایط و خطوط قرمز خود را بیشتر و کاملتر نموده است . به
اذعان صوت منتشر شده ی عضو ارشد مذاکره کننده ی ایرانی پس از توافق اولیه
یا همان گام مشترک ، آمریکایی ها همان شرایطی را در ژنو بر روی کاغذ آوردند
که از ابتدا گفته بودند .
با
نگاهی ساده میتوان دریافت که تیم آمریکایی بصورت اعجاب آوری حتی یک قدم از
خطوط قرمز خود عقب نشینی نکرده است . درموضوعاتی مانند تعطیلی فردو ، از
بین رفتن مقدار اورانیوم غنی شده ی بیست درصد ، کاهش میزان اورانیوم غنی
شده ی پنج درصد ، تعطیلی آب سنگین اراک ، تعطیلی تحقیقات و مطالعات هسته ای
ایران و ... همگی مواردی است که از ابتدای دوره جدید مذاکرات یعنی مذاکره
با دولت یازدهم توسط آمریکایی ها مطرح شده و همه ی آنها نیز اجرایی گشته
است ، اکنون نیز مواردی مانند برداشتن بخشی از تحریمها آنهم پس از اجرای
اقدامات توسط ایران ، اجرای اقدامات برگشت ناپذیر ، انجام بازرسی های متعدد
با نگاه ، هر جا و هر زمان ، دریافت و شناسایی همه دانشمندان هسته ای ،
مذاکره در خصوص موشک های نظامی و ... نیز باعث کند شدن روند مذاکرات شده و
علت آن تاکید و پافشاری طرف غربی بر خواسته های خود است .
سنای
آمریکا که وضع کننده ی این خطوط قرمز غربی است نه تنها توسط دولت تهدید
نشده بلکه همواره تاییدات مختلفی را از سوی اوباما و تیم مذاکره کننده
دریافت کرده است و به همین پشتوانه در طول جریان مذاکرات با استفاده از
استراتژی دبه چندین بار شرایط را تغییر داده و سخت تر نموده ، بعنوان مثال
در حالی که با مخالفت همه ای مجلس و دلسوزان انقلاب ، دولت و تیم ایرانی
به تبدیل مرکز مهم فردو به مرکز تحقیقاتی با تعداد هزار سانتریفیوژ تن داد ،
اکنون سخن از کاهش سانتریفیوژها به سیصد و پنجاه عدد می باشد.
بنا
بر این موضوع خطوط قرمز یک مساله ی مانع برای مذاکرات نیست و در حالی که
اساسا طرح شرایط و خطوط قرمز حق طرف ایرانی است ، چرا که باید از علمی که
بومی بوده و پیشرفت کشور در بسیاری از ابعاد به آن بسته است دفاع نماید و
قاعدتا طرف غربی تنها حق بررسی و چانه زنی بر روی شرایط ایران را دارد ،
لیکن میبینیم که آنها نیز شرایط سخت ترو پیچیده تری نسبت به ایران داشته و
اصرار و استقامت آنها به مراتب بیشتر نیز می باشد.
اگر بخواهیم صریح و بی پرده ، با نگاهی دلسوزانه و آینده نگر به موضوع هسته ای و شرایط مطرح شده توسط مقام معظم رهبری بعنوان اصول ایران در مذاکره نگاه کنیم ، چاره ای جز این نداریم که بگوییم هر گونه تخلف و تخطی از موارد مطرح شده ، نتیجه ای جز وابستگی سیاسی ایران و مغایرت با اصل استقلال کشور ندارد و تیم مذاکره کننده ی ایرانی هیچ اذنی در کاهش یا عدم مقاومت بر سر اصول هسته ای نداشته و در صورت کوتاه آمدن یقینا متهم به ضعف دیپلماتیک شده و باید در برابر ملت عظیم ایران اسلامی و رهبر معظم انقلاب پاسخگو باشد .
