بی تعارف با سید حسن خمینی
به گزارش گروه سیاسی فرهنگ نیوز، سید حسن خمینی به دلیل نسبتی که با امام خمینی(ره)، بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی دارد، مورد احترام عام و خاص است و این ویژگی بر کسی پوشیده نیست. نام و اعتبار خمینی نه تنها در ایران بلکه در جهان شناخته شده است و ایرانیان آن را جزیی از غرور ملی خود می دانند.
حال پس از کش و قوس ها و تایید و تکذیب های فراوان، سید حسن خمینی خود را به عنوان نماینده بیت امام (ره) وارد کارزار سیاسی کرده و قرار است در مبارزات انتخاباتی مجلس خبرگان رهبری شرکت کند. این اعلام حضور بدون حاشیه نبود و ماه های ماه است که جریانی با استفاده از این نام، در پی انحصار آن است. اینکه چرا سید حسن خمینی به گونه ای از سوی رسانه ها و شخصیت های اصلاح طلب برای ورود به انتخابات تبلیغ شد که در اذهان این تصور ایجاد شود که وی نماینده اصلاح طلبان در انتخابات است تا بیت امام، خود جای بسی تامل دارد و باید در این زمینه روشنگری ایجاد شود. سوالات و ابهام های فراوانی پیرامون شخص سید حسن خمینی و مشی سیاسی وی وجود دارد که به برخی از آنها در زیر اشاره می شود.
۱- هرچند برای ورود به عرصه های کلان سیاسی، منتسب بودن به یک شخصیت بزرگ کافی نیست و باید ویژگی های شاخص دیگری نیز وجود داشته باشد اما امام خمینی (ره) و انتساب به ایشان، موضوعی است که همین امتیاز برای شناخته شدن و محبوب بودن کافیست. سیدحسن خمینی اولین نفر از بیت امام (ره) است که قصد استفاده از این کارت معتبر را دارد. حال می تواند یکبار برای همیشه با عملکردهای غلط این کارت را برای خود بسوزاند یا چنان رفتار کند که چنین اعتباری را تا به آخر محفوظ داشته باشد. جایگاه و شخصیت امام خمینی (ره) خدشه ناپذیر است و عملکرد بازماندگان یا بیت منتسب خللی در آن ایجاد نمی کند ولی چه بسا مناسبتر است تا بازماندگان از چنین جایگاهی برای مقاصد سیاسی خود یا جریان خاصی بهره نبرند و احترام عامه مردم را به دلیل خمینی بودن خود، همچنان حفظ کنند.
۲- یکی از نکات پررنگ اعلام حضور سیدحسن خمینی در انتخابات خبرگان، حاشیه های بی اندازه آن است. آیا ضرورتی داشت که این حضور با اینهمه هیاهو همراه باشد؟ چرا وی درباره این هیاهوها موضعی نمی گیرد یا تقبیح نمی کند؟ جریان رسانه ای اصلاح طلب یا طرفدار هاشمی رفسنجانی، چنان این اعلام حضور را در بوق رسانه ای کردند که خاطره تیترهای روزنامه ها در زمان بازگشت امام خمینی (ره) به ایران را زنده می کرد. نگاهی به تیترهای روزنامه های اصلاح طلب موید این امر است.
۳- نکته دیگر در این زمینه، همزمانی اعلام حضور در عرصه انتخابات و تحقیر و توهین به جریان رقیب توسط اصلاح طلبان بود. آیا سید حسن خمینی نماینده اصلاح طلبان در خبرگان است یا همانگونه که اخوی وی عنوان کردند به صورت مستقل قرار است فعالیت کنند؟ جوانب و حواشی که حرفهای دیگری دارند. حضور سیدحسن به گونه ای توسط جریان رسانه ای اصلاح طلب اعلام شد که تنها نتیجه ای که می توان از آن گرفت، جناحی بودن وی را می رساند. حال این جناحی بودن با عنواینی چون هراس و نگرانی اصولگرایان همراه شده است. این در حالیست که جریان های رسانه ای اصولگرا و شخصیت های آن، از ورود سیدحسن خمینی استقبال کرده اند و در بدترین حالت واکنش منفی به آن نشان نداده اند. حال چگونه است که اصلاح طلبان قصاص قبل از جنایت می کنند و برقطبی کردن فضا در این مورد خاص اصرار دارند. با وجود این هجمه رسانه ای دلیل عدم موضع گیری صریح سیدحسن خمینی چیست؟ و چرا وی به گونه ای رفتار می کند که گویی چنین فضایی خوشایند ایشان نیز هست؟
۴- انتخاب مجلس خبرگان برای اولین حضور در عرصه سیاسی، موضوعی است که در مورد حسن خمینی مطرح است. نقدی که به وی در این زمینه وارد است این می باشد که تا به حال چه فعالیت سیاسی چشمگیری داشته که توانایی ایشان در این مورد ثابت شده باشد. عیار سیاسی سیدحسن خمینی مشخص نیست و به قولی املاء نانوشته غلط ندارد. وی در بزنگاه های سیاسی به عنوان شخصیت سیاسی گرفتار نشده تا عملکردش مورد کنکاش قرار گیرد. شاید گفته شود برخی از اعضای مجلس خبرگان رهبری که جوانتر هستند، سابقه سیاسی نداشتند که باید گفت که چنین قیاسی صحیح نیست و انتظاری که از سیدحسن خمینی به عنوان نماینده بیت امام (ره) می رود و می رفت، بیشتر است.
۵- در روشن تر شدن موضوع فعالیت های سیاسی حسن خمینی، هرچند فعالیتی خاصی از وی مشاهده نشده اما برخی از تحولات در عرصه سیاسی کشور در دو دهه اخیر روی داده که حتی سکوت در مقابل این تحولات، محکوم بود. در تحولات سال ۸۸ که وی در سن و سال جوانی و دهه ۳۰ سالگی به سر می برد، انتظار می رفت موضع گیری سخت و محکمی نسبت به فتنه داشته باشد. عدم موضع گیری و سکوت در شرایطی روی داد که امنیت و ثبات کشور مورد تهدید قرار گرفته و فتنه تمامی حرمت ها را شکسته بود. حتی اختلاف سلیقه نیز دلیل مستدلی برای سکوت نبود چون پای منافع ملی و تهدید نظام جمهوری اسلامی در میان بود. فتنه گناه نابخشودنی بود که حتی کسانی که روزگاری مسندهای مهمی در جمهوری اسلامی بر عهده داشتند، با رهبری یا همراهی با آن دست به خیانت زدند. بنابراین این موضوع مساله ساده ای نبود و نیست که عده ای بخواهند از کنار آن به سادگی بگذرند و حتی سعی در تبرئه عاملان اصلی آن داشته باشند. رفتارها و برخی از واکنش های سیدحسن خمینی در این زمینه قابل قبول نیست و ایشان باید نسبت به این خط قرمز نظام، موضع روشن داشته باشد. همراهی و همنشینی با برخی از اصلاح طلبان نشانه دار و تاثیرگذار در فتنه، جایگاه فعلی وی را مورد خدشه قرار می دهد و در صورت ادامه این روند، خسران غیرقابل جبرانی در نزد افکار عمومی و دوستداران وی ایجاد می شود.
۶- بسیار بجاست که سید حسن خمینی بیشتر به جای آنکه خود را در هاله ای از بی خبری قرار دهد و افرادی به نقل یا به جای وی اظهار نظر کنند، که شایسته جایگاه ایشان نیست، خود پا به میدان گذارد و مواضعش را اعلام کند. همین خبر نامزدی در انتخابات خبرگان بیش از ۶ ماهست که به صورت های غیرمستقیم از طرق مختلف نقل شده است اما هیچگاه خود به طور صریح آن را اعلام نکرد. موضع گیری مستقیم در این زمینه و تایید آن به جای سبک و سنگین کردن های طولانی، چه پیامی به دنبال داشت؟ حال در این بین توسط رسانه ها و شخصیت هایی اصلاح طلب و حتی غیراصلاح طلب، وصف ها و متون ادبی پرطمطراقی برای او نقل و سروده می شد که برای مخاطب بی طرف، آزاردهند بود. چرا سید حسن خمینی در چنین مواردی که بسیار نیز تکرار شده واکنشی نشان نمی دهد و خود را مبرا نمی کند؟ سکوت او می تواند به معنای تایید و خوشایند چنین مجیزگویی های باشد. مجیزگویی هایی که زیبنده یک فرد روحانی نیست چه برسد که منتسب به بیت امام خمینی (ره) نیز باشد.
هرچند همانگونه که اشاره شد املاء نانوشته غلط ندارد اما برخی از رفتارها و کنش های سید حسن خمینی، گمانه زنی ها و برآوردهایی را به دنبال داشته است. حضور مستقیم در عرصه های کلان سیاسی، این حسن را دارد که بالاخره عیار افراد را مشخص می کند. ورشکسته شدگان سیاسی و عاقبت به خیرشدگان سیاسی در تاریخ جمهوری اسلامی بسیار هستند. کسانی که تا بالاترین پست ها صعود کردند ولی در عمل نشان دادند از بصیرت، تدبیر و شعور بالایی برخوردار نیستند و در بزنگاه های حیاتی سیاست نه تنها مردود بلکه کشور را متحمل خسران و زیان نیز کرده اند. زمانی که آیت الله منتظری در جایگاه قائم مقام رهبری قرار گرفت، عملکرد چند ساله وی و اطرافیانش، ضربه های بدی به نظام نوپای اسلامی وارد ساخت. بنی صدرها، بازرگان ها و منتظری هایی آمدند و آزمون پس دادند و تاریخ انقلاب گواه روشنی بر عملکردهای درست و غلط است و زمانی که پای منافع انقلاب و کشور در میان باشد، ضربه به آن گناه نابخشودنی است و خواهد بود که باید مورد توجه تمام کسانی که قصد ورود به عرصه سیاسی را دارند قرار گیرد. ورود سید حسن خمینی به عرصه سیاسی می تواند با توجه به جایگاه وی، تجدیدنظر در برخی از عملکردهای گذشته و همراهی بیشتر با منافع نظام و کشور مبارک باشد. استفاده از پتانسیل و رهنمودهای امام و رهبری، چراغ راهیست که در اختیار تمام مسئولان قرار دارد و حرکت در این مسیر، در نهایت به سعادت و آبادانی کشور منتهی خواهد شد.
