برکات زیارت شهدا
و چه خوش گفت سید شهیدان اهل قلم "پندار ما این است که ما مانده ایم و شهدا رفته اند ، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده اند".
آیا تا به حال به آثار و برکات حضور این قبور نورانی در میان روزمرگی خود اندیشیده ایم ؟
اصلا چرا باید بر سر مزار شهدا رفت ؟ فقط برای آن که به یادشان باشیم ؟
برای آنکه بگوییم ما درک می کنیم ،شما برای راحتی ما رفته اید؟ برای آزادی وطن رفته اید؟
و آیا بزرگتر از این هم فسادی هست که انسان، دست به قتل برترین تجلی انسانیت و اسلام یعنی وجود مقدس امیرالمۆمنین علیهالسلام بزند؟
دعوای اصلی، دعوای مسلمان بودن و نبودن نیست؛ که البته مسلمان بودن شرط پذیرفته شدن همهی رفتارهای خوبیست که یک انسان میتواند انجام دهد؛ دعوای اصلی بر سر انسانیت و غیرانسانیت است. آن چیزی که دل آدم رو بشدت به درد میآورد، رفتارهای غیر انسانیست، چیزی که باعث میشود دل آدم تو روضهها بشکند و اشک آدم سرازیر بشود، فقط این نیست که مثلاً تو کربلا یک جنگی شده و چند نفر کشته شدند که البته یک نفرشان که هیچی، خاک پای یک نفرشان هم از همه عالم ارزشمندتراست، بلکه این بغض آدم رو میشکند و آدم را نابود میکند که رفتارهای غیرانسانی، لباس دین میپوشد و یک نفر به خیال خودش، قربتاً الی الله تیر در کمان می گذارد و سپیدی زیرگلوی یک کودک ششماهه را نشانه میرود و .... یا این که یک عدهای آب را بر لشکری میبندند که این لشکر، لشکر نیست، کاروانی است که کودکان و زنان بسیاری در آن هستند و همه تشنهاند.
علی را «چه» کشت ؟ علی را «چه» کشت ؟!
امام علی علیهالسلام: امر به معروف و نهى از منکر را ترک مکنید که رشته کار از دست شما بیرون شود، آنگاه هر چه دعا کنید و از خداوند دفع شر خواهید، پذیرفته نشود و به اجابت نرسد.
آنان که علی (ع) را از جرگه ائمه خویش خارج کردند به سفاکانی تبدیل شدند که همه اسلام را در معرض خطر قرار دادند. علی (ع) عامل اتحاد مسلمین است زیرا تنها پیوند دهنده ی بین خلفای اهل سنت و امامان شیعه است
وقایع بعد از ارتحال پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله یکی از سخت ترین و دردناک ترین بخشهای تاریخ اسلام است . جریان معرفی جانشین و ادامه دهنده ی مسیر را که پیامبر (ص) از دعوت عشیره تا حجة الوداع دنبال کردند، در یک پیچ تاریخی عجیب و در یک رقابت بین انصار و مهاجرین به مقصد مقصود نرسید و آنگونه که حضرت زهرا (س) می فرمایند مردم در حقیقت خود را از داشتن نعمتی بی نظیر محروم کردند.
شب نوزدهم: اولین شب از شبهای قدر است و شب قدر همان شبی است که در تمام سال شبی به خوبی و فضیلت آن نمیرسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه و در آن شب تقدیر امور سال رقم میخورد و ملائکه و روح که اعظم ملائکه است در آن شب به اذن پروردگار به زمین نازل میشوند و به خدمت امام زمان علیهالسلام مشرف میشوند و آنچه برای هر کس مقدر شده است بر امام علیه السلام عرض میکنند.
اعمال شب قدر بر دو نوع است: یکی آن که در هر سه شب انجام میشود و دیگر آن که مخصوص هر شبی است.