امام خمینی (رحمة الله علیه):
20 شهریور 1359
شما فکر این ملت، فکر این زاغه‌نشین‌ها، فکر این مردمی که همه چیزشان را دادند و شما را به مسند نشاندند، فکر آنها را بکنید.
شب وقتی خلوت می‌کنید،
فکر بکنید که من امروز که کار کردم برای خودم کردم یا برای مردم.
صحیفه امام، جلد 13، صفحه 200
گـفت: پسـرها چقـدر چشـم نـاپـاک شـده انـد …
یک بـار پشـت سـرش راه افتـادم …
در کوچـه اول ، پسـر جـوانی ایسـتاده بود !
نصف شب رفتم آسایشگاه تا وضعیت انضباطی سربازها رو چک کنم؛ همین طور که داشتم تو تاریکی قدم می زدم چشمم به پوتین های یک سرباز افتاد که واکس نزده و خاکی کنار تختش افتاده بود.
حکایتی شیرین از حضرت علی علیه السلام
نقل می کنند که یک روز امام علی علیه السلام از کنار یک یهودی گذشتند و آن یهودی با اسبش [بدون اینکه اسبش وارد آب شود یا خیس شود] از روی رود عبور می کرد، پس در همان لحظه امام علی علیه السلام را صدا زد و عرض کرد: ای آقا! اگر این چیزی که نزد من است نزد شما بود چه کار می کردید؟
امام علی علیه السلام در جوابش فرمودند: در جایت بایست !...
آیا سرمطهر امام حسین (علیه السلام) بر سر نیزه قرآن خواند؟
یکی از وقایعی که مورد تمسخر وهابیون واقع شده است ،مساله قرآن خواندن سر امام حسین علیه السلام بر سر نیزه است،می گویند این خرافات و دروغ گویی ها چیست که به مردم می گوئید؟
اگر سر بریده حسین علیه السلام سر نیزه حرف می زد باید طرفداران حسین علیه السلام بر یزیدیان پیروز می شدند؟
از صحبت سر حسین علیه السلام چه فایده ای حاصل شد ؟
پس دروغ است معجزه به این بزرگی محال است رخ دهد و مردم دمشق را دگرگون نکند؟
پاسخ:
نکته اول:
در این که سر امام حسین علیه السلام بر نیزه قرآن می خواند، در کتب مورد تایید وهابیون, به این مطلب تصریح شده است
بدون شک یکی از بزرگترین نعمت های
خداوند به بشر، عقل و ادراکات عقلی است،
بلکه نعمتی برای انسان فراتر از نعمت عقل
وجود ندارد، تا آنجا که امام سجّاد (ع) خطاب
به خداوند عرض کرد: «آن کس را که عقل
دادی چه ندادی، و آن کس را که عقل ندادی چه
دادی؟» و رسول خدا(ص) فرمود:
«قِوامُ المَرءِ عَقلُهُ، وَلا دِین لِمَن لاعَقلَ لَهُ؛ استواری و راست قامتی انسان از ناحیه عقل او است، و کسی که عقل ندارد، دین ندارد.»(1)
به طور کلی برتری انسان نسبت به سایر
موجودات به داشتن گوهر عقل او است،
عقل حجت و امام باطن است، و همچون
چراغی فروزان برای روح می باشد، چنان که
امیرمؤمنان علی(ع) فرمود:
«مَثَلُ العَقلِ فِی
القَلبِ کَمَثَلِ السِّراج فِی وَسَطِ البَیت؛ مثل
عقل در روح و روان انسان، همانند چراغ
روشن در وسط خانه (تاریک) است»(2)
و رسول اکرم(ص) در سخنی فرمود: «ما قسّم للعباد شیئاً افضل من العقل؛ خداوند نعمتی را بین بندگانش تقسیم نکرده که برتر از نعمت عقل باشد.»(3)
